Muzo is iets waar je altijd in kan blijven groeien.
Ik vind dat ik muzisch nog niet zo ver sta.
Dit wil niet zeggen dat ik het niet graag doe!
Bij de leerlingen in mijn klas voel ik mij niet geremd, daar kan ik me inleven in drama.
Vanaf er leeftijdsgenoten bij te pas komen, wordt het heel moeilijk voor mij. Dit geldt echter voor alle muzische domeinen.
Het duurt ook vrij lang voor ik een idee te pakken heb dat ik kan uitwerken.
Dit uitwerken duurt dan ook weer vrij lang.
Maar van zodra ik het kan uitvoeren, verloopt het meestal wel vlot.
Ik ga proberen om wat meer muzische impressies op te doen en dit zal me waarschijnlijk dan ook wel een heel pak vooruit helpen.
Maar ik zal aan muzo blijven doen, want al doende leert men!
zondag 20 januari 2013
zaterdag 19 januari 2013
TROPOI
Op vrijdag 18 januari ben ik naar Tropoi van theater Froe Froe in Antwerpen.
Dit is een toneelstuk met 6 mensen en een aantal poppen.
2 heren zijn constant met de muziekinstrumenten bezig.
Het meisje speelt op de muziekinstrumenten, zingt en acteert in interactie met de poppen.
De andere 3 heren zijn constant bezig met de poppen.
Dit was een poppentheater dat zich afspeelde in middeleeuwen met als thema muziek.
De hoofdrolspeler Castiglio zoekt de rijkdom in een ander koninkrijk. Hij wil eerst geld afluizen van de koning omdat hij goud kan maken.
Maar hij volgt een ander pad met zijn project, hij wil 17 tropoi gaan schrijven.
Tropoi zijn liederen die mensen betoveren.
Op het einde van het stuk heeft hij de ultieme liefdestropoi geschreven: für Elise.
Elise is dan ook de naam van zijn vriendin in het stuk.
Elise is dan ook de naam van zijn vriendin in het stuk.
In deze voorstelling worden zowel de acteurs als de poppen ingeschakeld, zij gaan vaak in confrontatie met elkaar. Dit leidt tot zeer grappige momenten.
Een simpel decor doet alles. Een rood doek dat kan dichtgeklapt worden waardoor je een zwarte achtergrond krijgt met grijze bladeren op.
Voor de muziek wordt geen gebruik gemaakt van alledaagse instrumenten. Hier gebruiken ze een luit, een kazou, een handtrom en klankbuizen. Als kaars op de kers, de prachtige stem van de enige vrouw in het gezelschap.
De poppen zelf zijn zeer prachtig gemaakt en de manier waarop de acteurs met de poppen omgaan is geweldig. De poppen lijken wel een deel van hen te zijn.
Het is prachtig om te zien hoe zij met 4 personen 1 pop zo prachtig kunnen laten bewegen.
Het is een toneelvoorstelling voor 10+ en deze raad zou ik zeker opvolgen. Er worden gevatte opmerkingen gegeven over het kindermisbruik in de kerk, aangezien 1 van de poppenpersonages een kardinaal is. Er zitten ook een aantal verwijzingen naar films in: Lord of the rings, Harry Potter, ...
Kortom: een prachtige voorstelling. Er was humor, droefheid, chaos, woede, liefde enzovoort aanwezig.
Dit is een theatergezelschap om zeker en vast op te volgen!
vrijdag 18 januari 2013
MuzoBox
Aan de hand van de muzobox stelden we onze muzische groei voor.
Ik heb gekozen om een muzoboek te maken.
Een boek is voor mij nooit af, net zoals ik muzisch nog heel wat kan bijleren en groeien.
We hebben heel wat mooie voorstellingen de revue zien passeren.
Ik heb gekozen om een muzoboek te maken.
Een boek is voor mij nooit af, net zoals ik muzisch nog heel wat kan bijleren en groeien.
We hebben heel wat mooie voorstellingen de revue zien passeren.
donderdag 17 januari 2013
Tijd voor AWARDS
Het is al de laatste avond, dus tijd voor awards.
Het grappige bij deze activiteit is, dat iedereen dacht: Oh, we hebben een toffe avond, een beetje een show. MAAR, al de filmpjes die we gezien hebben, kunnen gebruikt worden als lesinstap.
Binnen elk muzisch domein waren er 3 kortfilms, door middel van het applaus werd de beste kortfilm gekozen.
Na een awardshow is er altijd een afterparty en deze ging door in jaren '20 stijl, toch qua kledij.
Er werd gefeest tot in de vroege uurtjes en iedereen genoot van het laatste moment dat we met het volledige 3de jaar samen zijn.
Een perfecte afsluiter voor 4 dagen Dworp!
Het grappige bij deze activiteit is, dat iedereen dacht: Oh, we hebben een toffe avond, een beetje een show. MAAR, al de filmpjes die we gezien hebben, kunnen gebruikt worden als lesinstap.
Binnen elk muzisch domein waren er 3 kortfilms, door middel van het applaus werd de beste kortfilm gekozen.
Na een awardshow is er altijd een afterparty en deze ging door in jaren '20 stijl, toch qua kledij.
Er werd gefeest tot in de vroege uurtjes en iedereen genoot van het laatste moment dat we met het volledige 3de jaar samen zijn.
Een perfecte afsluiter voor 4 dagen Dworp!
 | |
| Awardshow |
 | |
| Afterparty |
Reflecteren, reflecteren, wie zijn best doet, zal het leren!
De muzodag is vlot verlopen.
Ik vind dat bij het openingsmoment de flashmob niet volledig tot zijn recht gekomen is. Dit kan je natuurlijk alleen maar weten door het te ondervinden. Achteraf bekeken had het beter geweest als de leerlingen zouden zitten en wij dan ook allemaal. En dat iedereen zo groep per groep rechtsprong en mee danste.
De workshop die ik deed had muzischer gekund zoals ik al beschreven heb bij de post M-DAY.
De verdeling van de kinderen over de workshops in de namiddag had ook vlotter kunnen verlopen. De organisatie had beter bij hun eerste gedacht gebleven, namelijk de leerlingen workshop per workshop afroepen.
De verdieping in de namiddag had niet anders kunnen lopen.
Het toonmoment was ook goed georganiseerd. Een groep van de onderbouw liet zijn stuk zien aan 1 groep van de bovenbouw en omgekeerd. We hebben dan ook de leerlingen het toonmoment van de andere groep laten evalueren.
Mijn leerlingen deden dit aan de hand van uitbeelden.
De leerlingen van de bovenbouw hadden muziek als onderwerp, zij evalueerden ons aan de hand van een muziekinstrument.
We hebben zelf ook onze workshop geëvalueerd in ons groepje. Daaruit hebben we dan onze muur gebouwd met de woorden die wij het belangrijkste vonden. De onderste woorden zijn de fundering.
Ik heb genoten van deze dag, maar ik was ook blij als het gedaan was.
Het was veel vermoeiender dan ik verwacht had.
Ik vind dat bij het openingsmoment de flashmob niet volledig tot zijn recht gekomen is. Dit kan je natuurlijk alleen maar weten door het te ondervinden. Achteraf bekeken had het beter geweest als de leerlingen zouden zitten en wij dan ook allemaal. En dat iedereen zo groep per groep rechtsprong en mee danste.
De workshop die ik deed had muzischer gekund zoals ik al beschreven heb bij de post M-DAY.
De verdeling van de kinderen over de workshops in de namiddag had ook vlotter kunnen verlopen. De organisatie had beter bij hun eerste gedacht gebleven, namelijk de leerlingen workshop per workshop afroepen.
De verdieping in de namiddag had niet anders kunnen lopen.
Het toonmoment was ook goed georganiseerd. Een groep van de onderbouw liet zijn stuk zien aan 1 groep van de bovenbouw en omgekeerd. We hebben dan ook de leerlingen het toonmoment van de andere groep laten evalueren.
Mijn leerlingen deden dit aan de hand van uitbeelden.
De leerlingen van de bovenbouw hadden muziek als onderwerp, zij evalueerden ons aan de hand van een muziekinstrument.
We hebben zelf ook onze workshop geëvalueerd in ons groepje. Daaruit hebben we dan onze muur gebouwd met de woorden die wij het belangrijkste vonden. De onderste woorden zijn de fundering.
Het was veel vermoeiender dan ik verwacht had.
M-DAY
Vandaag is het DE dag.
We starten met een openingsmoment met een flashmob en een klein stukje toneel.
De leerlingen moeten de workshops goed volbrengen en dan krijgen ze een voorwerp waarmee ze het bevroren meisje kunnen ontdooien.
Voormiddag:
De eerste workshop kwam wat moeizaam op gang.
Je kent de kinderen niet, zij kennen jou niet.
Het is allemaal nog wat zoeken.
Niet alle kinderen doen drama even graag, dus dat maakt het ook niet makkelijker.
Als bij al hebben ze toch goed hun best gedaan.
Als we even terugblikken, moet ik wel toegeven dat het muzischer geweest was als we de kinderen zelf iets lieten bedenken dat ze zouden uitbeelden. Nu hebben wij kaartjes gegeven waar op stond wat ze moeten uitbeelden. We hebben hen dus eigenlijk wat beperkt.
Namiddag:
De kinderen bleken Charlie Chaplin te kennen, dat maakte het voor ons makkelijker. Blijkbaar is er tegenwoordig een tekenfilm van Chaplin.
De Silly Walks deden ze zeer enthousiast mee.
Ze hadden als snel een scenario klaar en we hebben alles in 1 keer kunnen filmen.
Gelukkig heb ik ontdekt dat ik met mijn fototoestel onmiddellijk zwart/wit kon filmen. Dit bespaarde me heel wat werk op de computer. Enkel het geluid werd weggehaald en er werd een jazzmuziekje opgezet.
Zie hier het resultaat voor het toonmoment:
Een samenvatting van de hele dag!
We starten met een openingsmoment met een flashmob en een klein stukje toneel.
De leerlingen moeten de workshops goed volbrengen en dan krijgen ze een voorwerp waarmee ze het bevroren meisje kunnen ontdooien.
Voormiddag:
De eerste workshop kwam wat moeizaam op gang.
Je kent de kinderen niet, zij kennen jou niet.
Het is allemaal nog wat zoeken.
Niet alle kinderen doen drama even graag, dus dat maakt het ook niet makkelijker.
Als bij al hebben ze toch goed hun best gedaan.
Namiddag:
De kinderen bleken Charlie Chaplin te kennen, dat maakte het voor ons makkelijker. Blijkbaar is er tegenwoordig een tekenfilm van Chaplin.
De Silly Walks deden ze zeer enthousiast mee.
Ze hadden als snel een scenario klaar en we hebben alles in 1 keer kunnen filmen.
Gelukkig heb ik ontdekt dat ik met mijn fototoestel onmiddellijk zwart/wit kon filmen. Dit bespaarde me heel wat werk op de computer. Enkel het geluid werd weggehaald en er werd een jazzmuziekje opgezet.
Zie hier het resultaat voor het toonmoment:
Een samenvatting van de hele dag!
woensdag 16 januari 2013
Danske placeren ...
Voor de avondactiviteit werd ons verteld dat we makkelijke kledij en een accessoire van het interbellum moesten aantrekken.
Zo kwamen we de zaal binnen en al snel werd duidelijk dat we een danssessie hadden.
We leerden de Charleston, de Lindy Hop en nog enkele typische bewegingen van toen op muziek van toen.
Het was een toffe activiteit om de "stress" van het organiseren van de muzodag in kwijt te kunnen.
Voor mij duurde het echter net iets te lang. Op het moment dat het pauze was, mocht het voor mij eigenlijk al stoppen. Dit wil echter niet zeggen dat ik mij niet geamuseerd heb.
Zo kwamen we de zaal binnen en al snel werd duidelijk dat we een danssessie hadden.
We leerden de Charleston, de Lindy Hop en nog enkele typische bewegingen van toen op muziek van toen.
Het was een toffe activiteit om de "stress" van het organiseren van de muzodag in kwijt te kunnen.
Voor mij duurde het echter net iets te lang. Op het moment dat het pauze was, mocht het voor mij eigenlijk al stoppen. Dit wil echter niet zeggen dat ik mij niet geamuseerd heb.
We spelen een spel deze middag ...
Zoek de lectoren en voer een opdracht uit.
Slaag je in je opdracht dan krijg je een ingrediënt.
Als je alles verzamelt hebt, kan je iets lekkers maken!
MAAAAAAAAAR opgepast, er lopen 2 sneeuwmannen rond. Als zij een groepslid raken met een sneeuwbal, moet je een ingrediënt afgeven.
Je kan dit voorkomen door als groep verbonden te zijn en te zingen.
We gingen volledig op in het spel.
We gebruikten jabbertalk, beeldden een gedicht uit, haalden uit een bepaalde geur inspiratie om een muziekstukje te maken, stelden aan de hand van accessoires een afbeelding voor en schminkten elkaar op muziek.
We hadden al snel alle ingrediënten en maakten een dipsausje voor chips.
Slaag je in je opdracht dan krijg je een ingrediënt.
Als je alles verzamelt hebt, kan je iets lekkers maken!
MAAAAAAAAAR opgepast, er lopen 2 sneeuwmannen rond. Als zij een groepslid raken met een sneeuwbal, moet je een ingrediënt afgeven.
Je kan dit voorkomen door als groep verbonden te zijn en te zingen.
We gingen volledig op in het spel.
We gebruikten jabbertalk, beeldden een gedicht uit, haalden uit een bepaalde geur inspiratie om een muziekstukje te maken, stelden aan de hand van accessoires een afbeelding voor en schminkten elkaar op muziek.
We hadden al snel alle ingrediënten en maakten een dipsausje voor chips.
- mayonaise
- ketchup
- citroensap
- worchecstersaus
- plattekaas
Travakken!
Het is weer aan ons. We organiseren donderdag 17 januari een muzodag op de Gemeenteschool van Dworp.
Opdracht:
Resultaat voormiddag:
Ik heb er in elk geval al zin in!
Opdracht:
- Onderbouw (1ste tot en met 3de leerjaar)
- Drama/bewegingsexpressie
- Thema: interbellum
- Voormiddag: workshop van 35min die 4 keer gegeven wordt.
- Na de workshop telkens een kort evaluatiemoment.
- Namiddag: verdieping met een toonmoment
Resultaat voormiddag:
- De woesj doorgeven.
- Je naam zeggen met een beweging. De rest van de groep doet deze na.
- Je naam zeggen met een bepaalde emotie. Je buur neemt deze emotie over en geeft vervolgens zijn naam door in een andere emotie.
- Tableau Vivant aan de hand van een getrokken kaartje.
- Uitbeelden zonder klank aan de hand van een getrokken kaartje.
- Evaluatie: Beeld uit hoe je de workshop vond.
- Stukje film van Charlie Chaplin.
- Silly Walks op jazzmuziek.
- Lln bedenken in kleine groepjes een scenario.
- Dit wordt gefilmd en nadien bewerkt op de computer.
- Een kort stukje stomme film (zwart/wit en een jazzmuziekje) voor het toonmoment.
Ik heb er in elk geval al zin in!
dinsdag 15 januari 2013
We gaan voor de top 5!
Het einde van de eerste dag in Dworp. Tijd voor een muzoquiz. De deelgebieden van muzo kwamen om de beurt een bod en de zintuigen werden er ook tussen geweven.
De indeling van de groepen gebeurde aan de hand van de computer. Onze foto's waren ingevoerd en de computer selecteerde steeds een foto.
We moesten een groepsnaam kiezen: De vrienden van de jury.
Enkele voorbeelden van de opdrachten:
- Beeld: Er werden schilderijen geprojecteerd en we zochten naar de schilder.
- Muziek: We hoorden korte muziekstukjes en de naam van het dominerende instrument moest opgeschreven worden.
- Dans: Fragmenten van dansshows werden getoond en de dansstijl moest gevonden worden.
- Theater: We zagen stukjes uit musicals en op een blad moest de juiste titel aangeduid worden.
- Voelen: Geblinddoekt met je voeten voelen wat er voor je ligt.
- Ruiken: Een papiertje met een bepaalde geur. Elke lector draagt een geurtje. Zoek de lector met de geur van je papiertje.
- Proeven: Je krijgt een cocktail. Wat zijn de ingrediënten?
- Kijken: Een foto van ananassen. Als je lang genoeg naar de foto staart en je houdt hem telkens wat verder dan krijg je een 3D-beeld. Je ziet dan een dier, maar welk dier?
We wilden voor de top 5 gaan en het is ons gelukt!
De vrienden van de jury behaalden de 5de plaats!
Het was een aangename, ontspannende afsluiter.
Bla bla bla bla bla bla bla
Mijn keuze-activiteit was vertellen.
Ik dacht eerst dat het ging over een verhaal vertellen aan de kinderen in je klas.
Het ging over technieken om zelfzeker te vertellen voor een groep.
Eerst was er de opwarming, want als je wil vertellen moet je een ontspannen houding aannemen. Gooi dus alles maar los: handen, armen, voeten, benen, je gezichtspieren.
Oogcontact is belangrijk: Kijk naar de grond, kijk omhoog en maak oogcontact met de groep. Terwijl vertel je iets over jezelf.
Je moest je verhaal zo sappig mogelijk brengen.
Hulpmiddelen om je boodschap beter over te brengen zijn: realistische gebaren, details (niet te veel en niet te weinig), intonatie, klemtonen.
Per 3 een sprookje uitkiezen.
Het moeilijkste is de eerste en derde stap. Je moet ofwel enorm veel details blijven toevoegen om je tijd te vullen, ofwel moet je zoveel weglaten om tot de essentie te komen.
Je moet dus telkens eerst je kader van je verhaal bepalen en dit is de derde stap. Anders weet je niet waar je naartoe wil met je verhaal.
De 3 wijzen:
Je kiest in je groep 1 verhaal. Er is 1 iemand die het echte verhaal vertelt, de andere 2 zetten het verhaal wat naar hun hand.
Het publiek moet achteraf raden wie het echte verhaal heeft vertelt.
Ook hier moet je eerst je kader bepalen en is het de bedoeling dat je zo realistisch mogelijke details gebruikt.
Dit is mij gelukt aangezien ik toch heel wat mensen achter mij had staan, terwijl ik niet het echte verhaal verteld had.
Ik dacht eerst dat het ging over een verhaal vertellen aan de kinderen in je klas.
Het ging over technieken om zelfzeker te vertellen voor een groep.
Eerst was er de opwarming, want als je wil vertellen moet je een ontspannen houding aannemen. Gooi dus alles maar los: handen, armen, voeten, benen, je gezichtspieren.
Oogcontact is belangrijk: Kijk naar de grond, kijk omhoog en maak oogcontact met de groep. Terwijl vertel je iets over jezelf.
Ik ben Valerie en ik ben ooit eens tegen een verkeersbord gereden.De volgende stap was in kleinere groep: Vertel over iets dat je ooit gegeten hebt. Zorg er voor dat we het water in de mond krijgen of zorg er voor dat we het echt niet willen eten.
Je moest je verhaal zo sappig mogelijk brengen.
Hulpmiddelen om je boodschap beter over te brengen zijn: realistische gebaren, details (niet te veel en niet te weinig), intonatie, klemtonen.
Per 3 een sprookje uitkiezen.
- De eerste vertelt het sprookje in 7 minuten.
- De tweede vertelt het sprookje in 3 minuten.
- De derde vertelt het sprookje in 5 à 6 zinnen.
Het moeilijkste is de eerste en derde stap. Je moet ofwel enorm veel details blijven toevoegen om je tijd te vullen, ofwel moet je zoveel weglaten om tot de essentie te komen.
Je moet dus telkens eerst je kader van je verhaal bepalen en dit is de derde stap. Anders weet je niet waar je naartoe wil met je verhaal.
De 3 wijzen:
Je kiest in je groep 1 verhaal. Er is 1 iemand die het echte verhaal vertelt, de andere 2 zetten het verhaal wat naar hun hand.
Het publiek moet achteraf raden wie het echte verhaal heeft vertelt.
Ook hier moet je eerst je kader bepalen en is het de bedoeling dat je zo realistisch mogelijke details gebruikt.
Dit is mij gelukt aangezien ik toch heel wat mensen achter mij had staan, terwijl ik niet het echte verhaal verteld had.
Ik heb hier enkele concrete tips kunnen uithalen voor als ik moet vertellen voor een groep.
Showtime
Eens aangekomen in Dworp, was het al onmiddellijk aan ons.
Ik was wel benieuwd naar de toonmomenten van de andere groepen. Ook al was er niet echt sprake van evaluatie, toch had ik een beetje zenuwen.
Al gauw werd er wel geëvalueerd, maar niet zomaar. Het zijn muzodagen, dus alles verloopt muzisch. Elk groepje kreeg een groepje dat hij moest evalueren. Er ware 4 manieren: aan de hand van een kleur, een muziekinstrument, een cocktail en uitbeelden. Het is eens iets anders, maar het zorgt er wel voor dat je gaat nadenken. Je zegt niet enkel: het was mooi of leuk.
De toonmomenten waren zeer aangenaam om naar te kijken. Het enige dat ik jammer vond, is dat je niet altijd wist rond welk schilderij er gewerkt werd. Daarom zijn sommige toonmomenten nog steeds niet zo duidelijk voor mij.
Hier kan je het resultaat bekijken van het toonmoment van mijn groepje.
zondag 13 januari 2013
De illusionist
Dit is een productie van Van Een Leien Dakje en NTGent.
Het stuk gaat over een illusionist, poppescu, die voor de rechtbank moet verschijnen omdat hij zijn assistente in 3 stukken gezaagd heeft. De rechtbank wil uitzoeken wat er juist gebeurd is die avond en wat er allemaal aan vooraf gegaan is. Zo wordt je meegenomen naar de bewuste avond. Vanaf dan wordt er telkens gewisseld van setting. De ene moment speelt alles zich af die avond en de andere moment staat hij weer in de rechtbank.
Deze voorstelling was zeer aangenaam omdat je niet weet wat je moet verwachten.
De ene moment ben je gewoon naar een theaterstuk aan het kijken, de andere moment zit je in een illusieshow waarbij er dan uiteraard interactie is met het publiek.
Sommige trucs werden uitgelegd, andere trucs bleven een geheim.
De grote doorzaagtruc is nog steeds een geheim voor mij.
Er zit ook heel wat comedy in, vooral de slotscène is vrij grappig.
Voor mij was dit grappig omdat ze hier alles in slow motion speelden.
Er werd met een heel sober decor gespeeld, maar toch was het steeds duidelijk genoeg waar alles zich afspeelde. Er stond een soort van pleitbank, wat de rechtbank voorstelde, in de linkerhoek van het podium. Een tafel met een spiegel in de rechterhoek van het podium, dit was de kleedkamer. In het midden stond een podium op het podium. Hier of in de ruimte tussen de tafel met spiegel en de pleitbank speelde grotendeels alles tijdens de illusieshow zich af.
De tijd vloog voorbij, voor ik het wist, was de voorstelling gedaan.
Hier is alvast een voorsmaakje:
vrijdag 11 januari 2013
The Therapist!
Na al die workshops was het tijd om zelf aan de slag te gaan.
Opdracht: Je krijgt een schilderij van René Magritte en bouw hier nu iets muzisch rond. Gebruik de impulsen die je de afgelopen dagen gekregen hebt.
Dit is ons schilderij: The Therapist
De duiven stellen de menselijke geest voor. Als kind is je geest volledig vrij, naarmate je ouder wordt, wordt je geconfronteerd met allerlei problemen (werk, geld, je gezin onderhouden, de dood, ...) Dit alles zorgt er voor dat je geest beperkt wordt, hij zit als het ware gevangen in een kooi. Als je dan weer zeer oud bent, is je geest weer vrij, want je wordt terug wat kindser.
De duiven stellen de menselijke geest voor. Als kind is je geest volledig vrij, naarmate je ouder wordt, wordt je geconfronteerd met allerlei problemen (werk, geld, je gezin onderhouden, de dood, ...) Dit alles zorgt er voor dat je geest beperkt wordt, hij zit als het ware gevangen in een kooi. Als je dan weer zeer oud bent, is je geest weer vrij, want je wordt terug wat kindser.
Dit was dan ook ons vertrekpunt. Via een digitaal decor, drama (stomme film), bewegingsexpressie en muziek hebben een verhaal gecreëerd.
Kinderen kijken naar TV, ze gaan buiten spelen. Ze worden ouder en moeten allemaal mooi in het rijtje lopen terwijl ze gaan werken in de fabriek. De man met de rode mantel wordt zeer oud en zit rustig op zijn stoel met de kooi op zijn schoot, terwijl de duiven gaan vliegen.
Bekijk het resultaat in de post Showtime!
Eerst lukte het niet zo goed om een verhaal te vinden. Eens we de betekenis van het schilderij opgezocht hadden, ging het zeer vlot.
Met kinderen kan je dit ook doen. Hun fantasie is nog veel rijker dan de onze waardoor zij makkelijker zelf een verhaal gaan opbouwen rond het schilderij. Alles zal dan zijn eigen leven beginnen leiden.
donderdag 10 januari 2013
Een digitaal decor?!
Tijdens deze workshop dachten we even dat we K3 waren tijdens 1 van hun musicals.
We leerden hoe we in powerpoint een digitaal decor kunnen maken. Het handige aan dit soort decor is dat je meer ruimte hebt op je podium om te spelen, alles kan bewegen, vergroten, verkleinen. Je creëert er de zotste effecten mee.
Dit is een zeer leuke manier om leerlingen kennis te laten maken met alle mogelijkheden van powerpoint. Je kan hier dan ook onmiddellijk een drama activiteit op laten aansluiten. Laat hen een scenario uitschrijven, hun decor maken en het verhaal spelen terwijl je hun decor op een witte muur projecteert.
Al die pracht en praal op je hoofd
Wie had ooit gedacht dat je een hoofddeksel kan maken met kleefplastic! Ik in elk geval niet!
Dit is echter niet zo moeilijk!
Je neemt kleefplastic en je kleeft hier allerlei zaken op (stof, knopen, glitters, gekleurd papier, crêpepapier,...), onderaan kleef je ook een ijzerdraad. Vervolgens leg je er een 2de even groot vel op zodat de 2 vellen als het ware tegen elkaar kleven. Je zorgt dat de randen nog eens extra dicht gekleefd worden met plakband. En nu kan je door de ijzerdraad alles naar de vorm van je hoofd zetten.
Dit was een workshop die je in de lagere school kan toepassen.
woensdag 9 januari 2013
El musico...
Muziek is niet enkel zingen, ondanks het feit dat velen dit denken!
Het ging vandaag over muziek maken met je lichaam. De lector startte door een bepaald ritme aan te geven aan de hand van gestamp met zijn voeten op de grond. 1 voor 1 begonnen wij in te vallen met handgeklap, knippen met vingers, op je bovenbeen slaan, ...
Op een korte tijd was er een muzikaal iets ontstaan.
Dit hebben we dan ook eens met instrumenten gedaan.
We hebben een aantal stukjes uit een voorstelling van STOMP gezien, dit zit trouwens fantastisch in elkaar! Deze waren telkens de aanzet voor onze 'jamsessies'.
Om uit te bollen hebben werd de groep in 2 verdeeld, de ene maakte een muziekstuk met boomwhackers, terwijl de andere groep een verhaal moest verklanken met instrumenten.
Ik zat in de groep van de boomwhackers.
Eerst kwam het wat traag op gang. Het was duidelijk dat in elk van ons nog steeds een kind zit. Van zodra iedereen een boomwhacker in zijn handen had, begonnen ze er maar wat mee te slaan om zo geluid te produceren. (Zeer herkenbaar, net zoals kinderen in de lagere school :) )
Het is ons toch gelukt om een stukje in elkaar te steken. Twee personen gaven het basisritme aan en telkens kwam er een ritme bij. Zo kwamen we tot een climax en toen kwam de klungel in mij naar boven, mijn boomwhacker vloog uit mijn handen. Iedereen schrok, staarde me aan en vervolgens begon ik opnieuw te spelen, de anderen vielen weer 1 voor 1 bij. Ten slotte eindigde ons stukje met een enorme stamp op de grond en ik die per ongeluk als enige nog verder speelde.
Om zeker niet zenuwachtig te worden, hebben we de sessie afgesloten met een klapspelletje met een beker, waarbij het telkens sneller en sneller ging.
Het was een zeer goede sessie om ideeën uit te halen voor in de klaspraktijk!
Het ging vandaag over muziek maken met je lichaam. De lector startte door een bepaald ritme aan te geven aan de hand van gestamp met zijn voeten op de grond. 1 voor 1 begonnen wij in te vallen met handgeklap, knippen met vingers, op je bovenbeen slaan, ...
Op een korte tijd was er een muzikaal iets ontstaan.
Dit hebben we dan ook eens met instrumenten gedaan.
We hebben een aantal stukjes uit een voorstelling van STOMP gezien, dit zit trouwens fantastisch in elkaar! Deze waren telkens de aanzet voor onze 'jamsessies'.
Om uit te bollen hebben werd de groep in 2 verdeeld, de ene maakte een muziekstuk met boomwhackers, terwijl de andere groep een verhaal moest verklanken met instrumenten.
Ik zat in de groep van de boomwhackers.
Eerst kwam het wat traag op gang. Het was duidelijk dat in elk van ons nog steeds een kind zit. Van zodra iedereen een boomwhacker in zijn handen had, begonnen ze er maar wat mee te slaan om zo geluid te produceren. (Zeer herkenbaar, net zoals kinderen in de lagere school :) )
Het is ons toch gelukt om een stukje in elkaar te steken. Twee personen gaven het basisritme aan en telkens kwam er een ritme bij. Zo kwamen we tot een climax en toen kwam de klungel in mij naar boven, mijn boomwhacker vloog uit mijn handen. Iedereen schrok, staarde me aan en vervolgens begon ik opnieuw te spelen, de anderen vielen weer 1 voor 1 bij. Ten slotte eindigde ons stukje met een enorme stamp op de grond en ik die per ongeluk als enige nog verder speelde.
Om zeker niet zenuwachtig te worden, hebben we de sessie afgesloten met een klapspelletje met een beker, waarbij het telkens sneller en sneller ging.
Het was een zeer goede sessie om ideeën uit te halen voor in de klaspraktijk!
Slapstisck??
Ik had wat schrik voor deze sessie. Ik durf me niet altijd volledig laten gaan.
Gelukkig werd alles goed en rustig opgebouwd, waardoor ik me steeds 'veiliger' voelde. Ik kon telkens een stapje verder gaan.
We maakten eerst ons hele lichaam los, er werd een beweging doorgegeven terwijl we onze naam zegden, we maakten kennis met de silly walk (sketch van Monty Python).
Uiteindelijk was het de bedoeling om tot stomme film te komen. Ook dit werd opgebouwd. Eerst speelden we een fragment van Toon Tellegen over 2 oude vrouwtjes. We kregen de scène op papier en mochten ze voorstellen zoals we zelf wilden. De enige voorwaarde, geen klank!
De laatste stap: Bedenk zelf een slapstickfilmpje! Eerst vond ik het moeilijk. Plots zag ik een roos liggen en het scenario kwam als vanzelf. Dit is het resultaat.
Gelukkig werd alles goed en rustig opgebouwd, waardoor ik me steeds 'veiliger' voelde. Ik kon telkens een stapje verder gaan.
We maakten eerst ons hele lichaam los, er werd een beweging doorgegeven terwijl we onze naam zegden, we maakten kennis met de silly walk (sketch van Monty Python).
Uiteindelijk was het de bedoeling om tot stomme film te komen. Ook dit werd opgebouwd. Eerst speelden we een fragment van Toon Tellegen over 2 oude vrouwtjes. We kregen de scène op papier en mochten ze voorstellen zoals we zelf wilden. De enige voorwaarde, geen klank!
De laatste stap: Bedenk zelf een slapstickfilmpje! Eerst vond ik het moeilijk. Plots zag ik een roos liggen en het scenario kwam als vanzelf. Dit is het resultaat.
dinsdag 8 januari 2013
Mangiare @ De Casino
De eerste dag werd afgesloten met een middagmaal in de sfeer van de jaren '20.
Het eten was hedendaags, maar we zaten wel in een mooie, grote zaal waar op het podium een jazzband livemuziek speelde.
De muziek en het accessoire dat iedereen aanhad, zorgde voor een trip naar het interbellum.
Ik wil jullie ook even laten genieten van de jazzband!
Het eten was hedendaags, maar we zaten wel in een mooie, grote zaal waar op het podium een jazzband livemuziek speelde.
De muziek en het accessoire dat iedereen aanhad, zorgde voor een trip naar het interbellum.
Ik wil jullie ook even laten genieten van de jazzband!
En we maken een rap!
Tijdens de wandeling hebben we een rap gemaakt waarin we de Art Deco in Sint-Niklaas promoten.
Dit was vooral een grappig moment tijdens onze wandeling. In ons volle enthousiasme waren we het filmpje aan het opnemen en toen we gedaan hadden, merkten we plots dat de lectoren ons al een tijdje in het oog aan het houden waren...
Check it out!
Dit was vooral een grappig moment tijdens onze wandeling. In ons volle enthousiasme waren we het filmpje aan het opnemen en toen we gedaan hadden, merkten we plots dat de lectoren ons al een tijdje in het oog aan het houden waren...
Check it out!
Erfgoedwandeling?! Art Deco-elementen
Nu bekijken we de Art-Deco elementen in de gevels: symmetrie, glas-in-lood ramen, versieringen, ...
Als je deze huizen eens goed bekijkt, dan denk ik onmiddellijk: Hoeveel werk is hier niet ingekropen. Deze architecten zijn kunstenaars voor mij. Je kan naar deze huizen op dezelfde manier kijken als naar een schilderij of een beeldhouwwerk.
Houtbriel 32
Hier vind je de typische schrift van de Art Decostroming terug. Als je op deze manier wil schrijven, dan moet je telkens een stukje van je letter wat dikker maken.
Walburgstraat 42b
In de fotocollage zie je in het midden het volledige huis. Op de andere foto's zijn de typische kenmerken te zien.
Kalkstraat 62
Bij Art Deco is symmetrie een belangrijk element. Bij dit gebouw wordt symmetrie op verschillende manieren gebruikt.
Dit huis heeft een zeer opvallend typisch Art Deco kenmerk.
Een glas-in-lood raam.
Villa Verbreyt
Deze villa heeft schitterende glasramen: Een bloemetje in een vaas, een boot, een boogschutter, een steenbok en een kerktoren.
Als je deze huizen eens goed bekijkt, dan denk ik onmiddellijk: Hoeveel werk is hier niet ingekropen. Deze architecten zijn kunstenaars voor mij. Je kan naar deze huizen op dezelfde manier kijken als naar een schilderij of een beeldhouwwerk.
Houtbriel 32
Hier vind je de typische schrift van de Art Decostroming terug. Als je op deze manier wil schrijven, dan moet je telkens een stukje van je letter wat dikker maken.
Walburgstraat 42b
In de fotocollage zie je in het midden het volledige huis. Op de andere foto's zijn de typische kenmerken te zien.
Kalkstraat 62
Bij Art Deco is symmetrie een belangrijk element. Bij dit gebouw wordt symmetrie op verschillende manieren gebruikt.
- De symmetrie in het volledige bovendeel van het huis.
- Symmetrie in de glas-in-lood ramen.
- Symmetrie in de versiering van het raam in de voordeur.
- Symmetrie in de opbouw van de dubbele deur en de raampjes er boven.
Dit huis heeft een zeer opvallend typisch Art Deco kenmerk.Een glas-in-lood raam.
Villa Verbreyt
Deze villa heeft schitterende glasramen: Een bloemetje in een vaas, een boot, een boogschutter, een steenbok en een kerktoren.
Erfgoedwandeling?!
Erfgoedwandeling, dit klinkt saai dacht ik bij mezelf! Dit was echter niet zo!
Met de impressies van de sfeerbeelden uit de jaren '20 trokken we op art deco-wandeling door de straten van Sint-Niklaas. We kregen een opdrachtenblad en een straatplan mee.
De Broederschool is een prachtig Art-Deco gebouw. In de hal vind je boven de deur een Latijnse spreuk:
Fortiter in re et suaviter in modo.Sterk in het handelen, zachtjes in de manier waarop.
Dit is niet het enige element dat opvalt, aan beide kanten van de deur zie je nog een voorstelling op de muur.
Links zie je een engel met vijgen en het bijhorende blad. Recht zie je een engel met eikels het bijhorende blad.
Mijn lievelingshuis in Art-Decostijl
Tijdens de wandeling heb ik mijn favoriete huis uitgekozen.
Ik vind het altijd leuk als een huis een dubbele deur heeft als inkom, vooral als ze dan nog eens versierd is ook. De krullen geven de deur iets elegant.
Het stukje dat uitsteekt, spreekt mij ook enorm aan. Ik stel me dan altijd voor dat dat daar een soort van bank in gemaakt is waar je rustig kunt zitten om een boek te lezen.
De ramen zijn hoekig en redelijk saai, maar die paarse stukjes glas er boven zorgen er voor dat de ramen wat opgefleurd worden.
Dit huis straalt klasse uit, ik beeld me dan ook in dat ik een rijkere dame ben uit de jaren '20.
Big Brother is watching you!
Dit huis is gemaakt door D.B. Hoge, helemaal bovenaan zie je in de gevel het gezicht van een jongen/man die naar beneden kijkt. Van hier boven heeft hij een overzicht over de straat. Het lijkt wel of hij waakt over de kinderen die de kleuter - en lagere school buiten komen. Hij denkt steeds na over de veiligheid van de kinderen. Hij hoopt dat ze goed uitkijken zodat er geen ongelukken gebeuren.
- Loopt iedereen jou steeds voorbij of er zijn er in de loop van de dag toch wel enkele mensen die jou aankijken?
- Zie je soms dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen?
- Je kijkt niet zo blij, heb je misschien last van hoogtevrees?
- Zou je je herinneringen uit WO II willen wissen uit je geheugen of niet?
Impressie: Sint-Niklaas in de jaren '20
In de bibliotheek van Sint-Niklaas kregen we een film te zien.
Het was niet zomaar een film.
We zagen beelden uit de jaren '20. Dit ging van een dag op de markt, naar een defilé van de turnverenigingen, tot een avondje dansen. Het waren dus vooral persoonlijke beelden uit familiearchieven.
In die tijd was het natuurlijk zo dat je geen geluid had bij de film, alles was zwart/wit, het leek allemaal een beetje versneld te gaan en er stond een grappig jazzmuziekje op.
Ik moest onmiddellijk denken aan de filmpjes van Charlie Chaplin en den dikken en den dunne.
Wat mij direct opviel, was dat het straatbeeld van Sint-Niklaas niet zo veel veranderd is. Je zag onmiddellijk dat het zich afspeelde op de grote markt.
Je zat al snel in de sfeer van de jaren '20.
Met deze impressie trokken we op pad door Sint-Niklaas.
Het was niet zomaar een film.
We zagen beelden uit de jaren '20. Dit ging van een dag op de markt, naar een defilé van de turnverenigingen, tot een avondje dansen. Het waren dus vooral persoonlijke beelden uit familiearchieven.
In die tijd was het natuurlijk zo dat je geen geluid had bij de film, alles was zwart/wit, het leek allemaal een beetje versneld te gaan en er stond een grappig jazzmuziekje op.
Ik moest onmiddellijk denken aan de filmpjes van Charlie Chaplin en den dikken en den dunne.
Wat mij direct opviel, was dat het straatbeeld van Sint-Niklaas niet zo veel veranderd is. Je zag onmiddellijk dat het zich afspeelde op de grote markt.
Je zat al snel in de sfeer van de jaren '20.
Met deze impressie trokken we op pad door Sint-Niklaas.
Abonneren op:
Posts (Atom)